Henrika – Riekje – Sielmann, mijn oma. Duitse vrouw in Nederland in de oorlog. Twee kinderen, haar man (mijn opa) gesneuveld aan het front. Mijn oma had het niet breed. Als de kolen op waren, kroop ze met haar kinderen in bed om het nog een beetje warm te krijgen.
Mijn oma verdiende de kost met het schoonmaken van chique huizen. Op een dag liep ze bij een van de rijke dames de slaapkamer in. Op de spiegel boven de kaptafel had haar werkgeefster met haar vinger in het stof geschreven: ‘Deze spiegel is vies’. Mijn oma maakte de spiegel schoon en schreef met lippenstift: ‘Nu is hij weer schoon’. Ze is weggegaan en nooit meer teruggekomen.
Hoe arm mijn oma ook was, zij liet zich door niemand zo behandelen.